Met een klinkende oratie gaf Marcel Boogers richting aan de invulling van zijn hoogleraarschap. ‘Ruimte voor botsing en verbinding’ en ‘inclusieve conflicthantering’ bieden wat hem betreft zicht op een productief samengaan van democratie en transitie.
Tijdens zijn oratie ging Marcel uitgebreid in op de functie van conflicten in tijden van transitie. Ze zijn niet alleen onvermijdelijk, maar ook een teken dat de transitie zich voltrekt. Hij concludeert dan ook dat de democratie en het bestuur zich hier onvermijdelijk toe zullen moeten verhouden en onderscheidt dan 3 verschillende houdingen:
- Technocratisch elitisme – ‘Laat maar, wij lossen het wel op!’,
- Democratische vernieuwing – ‘Kunnen we iets nieuws bedenken om dit conflict te kanaliseren?’
- Inclusieve conflicthantering – ‘Kunnen we leren van dit conflict door het te omarmen?’.
Het 3e perspectief is Marcel op het lijf geschreven en hij kiest dat dan ook als zijn onderzoeksgebied. Bij zowel 2 als 3 is sprake van vernieuwing. Het verschil is de intentie waarmee de vernieuwing wordt ingezet. Dit onderscheid maken is ongelooflijk bruikbaar en voor ons erg herkenbaar. Het verschil in intentie komen wij tegen bij de burgerberaden die op dit moment in Nederland georganiseerd worden. Ook veel andere instrumenten die de laatste jaren voor democratische vernieuwing ontwikkeld zijn kunnen vanuit beide perspectieven ingezet worden. De (meestal onbewuste) keuze van perspectief, leidt dan tot sterk verschillende uitkomsten.
Heel waardevol dat Marcel Boogers daar nu zijn aandacht en die van zijn studenten op richt. In de komende jaren gaat dit ongetwijfeld tot veel nieuwe en bruikbare inzichten leiden!
